گناه شناسی

«امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:

إنَّ المُؤمِنَ یَبْتَلی بِکُلِّ بَلِیَّةٍ وَ یَموتُ بِکُلّ میتَةٍ اِلاّ اَنَّهُ لایَقتُلُ نَفسَه.

مؤمن به هر بلائی گرفتار می‌شود و به هر نوع مرگ و میری از دنیا می‌رود اما (هیچ وقت) دست به انتخار و خودکشی نمی‌زند. (فروع کافی، ج ۳، ص ۱۱۲)

امام صادق علیه السلام:

أقذَرُ الذُّنوبِ ثلاثةٌ: قَتلُ البَهیمةِ، و حَبسُ مَهرِ المرأةِ، و مَنعُ الأجیرِ أجرَهُ.

سئوال: اجرت گرفتن بابت تراشیدن ریش چه حکمی دارد؟

جواب: پولی را که پیرایش گر و تراشنده ی ریش به عنوان اجرت می گیرد حرام است.

چرا که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

اذا حرم الله شیئاً حرم ثمنه.

وقتی خدا چیزی را حرام نموده اجرت آنرا نیز حرام کرده است.

محمّدبن مسلم نقل مى‏کند که از امام باقر علیه‏ السلام شنیدم که فرمود:

الغناء ممّا وعداللّه‏ علیه النار، و تلا هذه الایة: «و من النّاس من یشترى لهوالحدیث لیضل عن سبیل اللّه‏...»؛[1]

غنا از آن گناهانى است که خدا بر آن وعده‏ىِ آتش داده است و در این آیه آمده است که: «و از مردم کسانى هستند که سخن لهو را مى‏خرند تا از راه خدا گمراه کنند».[2]

حضرت محمد صلی الله علیه و آله‏:
أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ وَ کَانَ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ ذُنُوباً بَدَّلَهَا اَللَّهُ حَسَنَاتٍ‏ اَلصِّدْقُ وَ اَلْحَیَاءُ وَ حُسْنُ اَلْخُلُقِ وَ اَلشُّکْرُ    
چهار چیزند که در هر که باشند و از سر تا پایش گناه باشد خدا همه آن گناهان را به حسنه تبدیل کند: راستگوئى و حیاء و خوش خلقى و شکرگزارى.

شهرت یافتن و انگشت نما شدن در لباس، مرکب (وسیله نقلیه) و هرچیزى دیگر در روایات متعدد، مذموم شمرده شده است.

از امام صادق علیه السّلام نقل شده است: شهرت در لباس مبغوض خداوند است

و نیز مى‌فرماید: براى خوارى فرد همین بس که لباسى بپوشد که موجب شهرت او گردد.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام:

«احْذَرُوا ضِیَاعَ الْأَعْمَارِ فِیمَا لَا یَبْقَى لَکُمْ فَفَائِتُهَا لَا یَعُودُ.»[1]

 بترسید از این عمرهایتان که ضایع بشود در آنچه که برای شما باقی نمی ماند، زیرا آنچه که از عمر فوت شد، دیگر برنمی گردد.

عقب افتاده کیست؟