حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) :
مَنْ بَاتَ سَکْرَانَ بَاتَ عَرُوساً لِلشَّیَاطِین!
« کسی که شب را در حالی که مست بوده به پایان برد، در واقع تا صبح عروس شیطان بوده است »
جامع الأخبار(للشعیری) ؛ ؛ ص149
- جمعه ۱۸ تیر ۹۵
- ۲۱:۱۹
- ۹۴۵
- ۰
سیصد و سیزده فدائی منجی انسانهایی هستند حلال زاده، با تربیتی درست، با ایمانی استوار چون کوه، دارای کسب حلال و گوش،چشم،زبان،شکم و دامن پاک
حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) :
مَنْ بَاتَ سَکْرَانَ بَاتَ عَرُوساً لِلشَّیَاطِین!
« کسی که شب را در حالی که مست بوده به پایان برد، در واقع تا صبح عروس شیطان بوده است »
جامع الأخبار(للشعیری) ؛ ؛ ص149
در روایات اسلامى در عباراتى کوتاه و پرمعنا اشاره به دلایل حرمت لواط شده است، از جمله در روایتى از امام صادق (ع) مى خوانیم که:
کسى از آن حضرت سؤال کرد، چرا خداوند لواط را حرام کرده است؟ فرمودند:
اگر آمیزش با پسران حلال بود مردان از زن ها بى نیاز (و نسبت به آنان بى میل) مى شدند، و این باعث قطع نسل انسان مىشد و باعث از بین رفتن آمیزش طبیعى جنس موافق و مخالف مىگشت و این کار مفاسد زیاد اخلاقى و اجتماعى به بار مىآورد.[۱]
همچنین در قران کریم علت حرمت لواط این گونه بیان شده است:
حضرت ” لوط”(ع) این پیامبر بزرگ خطاب به قوم خودش می فرماید:« أَإِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبیلَ وَ تَأْتُونَ فی نادیکُمُ الْمُنْکَرَ …».[۲]
آیا شما به طرف مردان مى آئید و راه تناسل را قطع مىکنید؟! و در مجلس خود آن عمل ناپسند را مرتکب مىشوید.
«وَ أَمْطَرْنا عَلَیْها حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ »
پس همین که امر ما آمد سرزمینشان را زیر و رو نموده بلندیهایش را پست ، و پستىهایش را بلند کردیم و بارانی از کلوخ بر آن سرزمین باریدیم ، کلوخهایی چون دانههای تسبیح ردیف شده کلوخهایی که در علم پروردگارت نشان دار بودند و این عذاب از هیچ قومی ستمگر به دور نیست»
(هود 82 و 83)
به عنوان شاهد مثال این چند پست را ببینید:
میمون البان مىگوید نزد حضرت صادق (علیه السلام) بودم آیاتى از سورهى هود دربارهى قوم لوط قرائت شد تا به این جمله رسید «وَ أَمْطَرْنا عَلَیْها حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ ، پس همین که امر ما آمد سرزمینشان را زیر و رو نموده بلندیهایش را پست ، و پستىهایش را بلند کردیم و بارانی از کلوخ بر آن سرزمین باریدیم ، کلوخهایی چون دانههای تسبیح ردیف شده کلوخهایی که در علم پروردگارت نشان دار بودند و این عذاب از هیچ قومی ستمگر به دور نیست» (هود 82 و 83)
حضرت فرمود:
مَنْ مَاتَ مُصِرّاً عَلَى اللِّوَاطِ لَمْ یَمُتْ حَتَّى یَرْمِیَهُ اللَّهُ بِحَجَرٍ مِنْ تِلْکَ الْحِجَارَةِ تَکُونُ فِیهِ مَنِیَّتُهُ وَ لَا یَرَاهُ أَحَدٌ.
کسى که در حال پافشارى بر لواط بمیرد، نمىمیرد مگر این که خداوند او را به سنگى از همان سنگها هدف قرار مىدهد که مرگش با آن خواهد بود، و احدى مرگ او را به این صورت نمىبیند.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج5، ص: 548
پیغمبر خدا صلّى اللّه علیه و آله :
«مَن یَعمَل مِن اُمَّتی عَمَلَ قَومِ لوطٍ ثُمَّ یَموتُ علی ذالک فَهُوَ مُؤَجَّلٌ اِلی أَن یُوضَعَ فی لَحَدِه فَاِذا وُضِعَ فیه لَم یَمکُث اَکثَرَ مِن ثَلاثٍ حَتّی تَقذِفَهُ اَلاَرَض اِلی جُملَةِ قومِ لُوطٍ المُهلَکیِن فَیُحشَرَ مَعَهُم»
هر فردی از امّت من کار قوم لوط را انجام دهد و بر این کار بمیرد، مهلت داده شده تا در لحد گذاشته شود، زمانی که در لحد گذاشته شد، بیش از سه روز نمی گذرد که زمین او را به میان قوم هلاک شده لوط پرت می کند و در روز قیامت با آنها محشور می شود.
میزان الحکمه، ج10، ص: 316
مطلب مرتبط:
خداوند در قرآن کریم میفرماید:
وَ لُوطاً إِذْ قٰالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفٰاحِشَةَ مٰا سَبَقَکُمْ بِهٰا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعٰالَمِینَ. إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجٰالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسٰاءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ؛[1]
[به خاطر آورید] لوط را، هنگامی که به قوم خود گفت: «آیا عمل بسیار زشتی را انجام میدهید که هیچ یک از جهانیان، پیش از شما انجام نداده است؟! آیا شما از روی شهوت به جای زنان به سراغ مردان میروید؟! شما اسراف کار [و منحرف] هستید!
و در جای دیگر میفرماید:
وَ لُوطاً إِذْ قٰالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفٰاحِشَةَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجٰالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسٰاءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ؛[2]
لوط را [به یاد آور] هنگامی که به قوم خود گفت: «آیا به سراغ کار بسیارزشتی میروید در حالی که [نتایج شوم آن را] میبینید؟! آیا شمابه جای زنان، از روی شهوت به سراغ مردان میروید؟! شما نادانید!
امیر مؤمنان(علیه السلام) در میان گروهی از اصحاب بود که مردی خدمت حضرت رسید و عرض کرد: ای امیر مؤمنان، من به نوجوانی دخول کرده ام، مرا تطهیر کن، امام(علیه السلام) فرمود:
به خانه ات برو، شاید صفرا بر تو غلبه کرده است(درحالت طبیعی نیستی که این گونه اقرار می کنی.) فردا دو باره خدمت حضرت رسید و عرض کرد: ای امیر مؤمنان به نوجوانی دخول کرده ام، مرا تطهیر کن. امام فرمود: اذهب الی منزلک لعل مرارا هاج بک.
آن مرد سه بار پس از مرتبه اول، این اقرار خود را تکرار کرد و در مرتبه چهارم حضرت به او فرمود:
ای مرد، رسول خدا در مورد مثل تو، سه حکم قرار داده، هر کدام را که می خواهی برگزین.
عرض کرد: یا امیر مؤمنان آن سه چیست؟ فرمود:
ضَرْبَةٌ بِالسَّیْفِ فِی عُنُقِکَ بَالِغَةً مَا بَلَغَتْ أَوْ إِهْدَاءٌ مِنْ جَبَلٍ مَشْدُودَ الْیَدَیْنِ وَ الرِّجْلَیْنِ أَوْ إِحْرَاقٌ بِالنَّار
وارد کردن ضربه شمشیر به گردنت تا هر کجا برسد، پرت کردن از کوه با دست و پای بسته، سوزاندن با آتش.
عرض کرد: ای امیر مؤمنان، کدام یک شدیدتر است؟ فرمود:سوزاندن با آتش.
عرض کرد: ای امیر مؤمنان، من همین سوزاندن با آتش را برگزیدم.
آن گاه امیر مؤمنان به آن مرد فرمود:
خُذْ لِذَلِکَ أُهْبَتَکَ
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام:
حَدُّ اللُّوطِیِّ مِثْلُ حَدِّ الزَّانِی إِنْ کَانَ مُحْصَناً رُجِمَ وَ إِنْ کَانَ عَزَباً جُلِدَ مِائَةً وَ یُجْلَدُ الْحَدَّ مَنْ یَرْمِی بِهِ بَرِیئاً.
حدّ لواط کننده بسان حدّ زنا کار است؛ اگر محصن باشد (شرایط حلال اطفاء شهوت را داشته باشد) سنگسار میشود و اگر عزب باشد صد تازیانه میخورد و هر کس به شخصی نسبت لواط بدهد و نتواند ثابت کند، حدّ قذف بر وی جاری میشود.
وسائل الشیعة، ج28، ص: 157
رسول خدا صلی الله علیه و آله :
جَامَعَ غُلَاماً جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ جُنُباً لَا یُنَقِّیهِ مَاءُ الدُّنْیَا وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ جَهَنَّمَ وَ سَاءَتْ مَصِیراً إِنَّ الذَّکَرَ یَرْکَبُ الذَّکَرَ فَیَهْتَزُّ الْعَرْشُ لِذَلِکَ الْحَدِیثَ.
کسى که با نوجوانى، یا جوانى لواط کند، روز قیامت جنب وارد مىشود، چرا که آب دنیا او را پاک نمىکند، خداوند بر او غضب مىکند و وى را لعنت مىنماید، و دوزخ را براى او آماده مىسازد، و دوزخ بد جایگاهى است.چون مردى با مردى لواط کند عرش به علت این کار به لرزه مىآید،
وسائل الشیعة، ج20، ص: 329
رسول خدا(صلی الله علیه و آله):
وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَیُؤْتَى فِی حَقَبِهِ فَیَحْبِسُهُ اللَّهُ عَلَى جِسْرِ جَهَنَّمَ حَتَّى یَفْرُغَ اللَّهُ مِنْ حِسَابِ الْخَلَائِقِ ثُمَّ یُؤْمَرُ بِهِ إِلَى جَهَنَّمَ فَیُعَذَّبُ بِطَبَقَاتِهَا طَبَقَةً طَبَقَةً حَتَّى یُرَدَّ إِلَى أَسْفَلِهَا وَ لَا یَخْرُجُ مِنْهَا.
خداوند مرد مفعول را در زندان جهنم حبس می کند تا از حساب خلایق فارغ شود، آن گاه فرمان می دهد او را در طبقات جهنم یکی پس از دیگری وارد کنند تا به پایین ترین طبقه وارد نشود و هرگز از آن جا بیرون نمی آید.
وسائل الشیعة، ج20، ص: 334
طراح و مدیر سایت:سید محمد علوی زاده
کپی برداری از مطالب با ذکر منبع و افزودن لینکش سایت باعث امتنان و مسرت است و بدون آن بلامانع.