گناه شناسی

رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) :

«رُبَّ شَهْوَة ِساعَةٍ تُورِثُ حُزْنَاً طَوِیلَاً»
چه بسا خواهش و لذتی زودگذر که اندوهی دراز بر جای گذارد.
شما را به خدا آیا واقعا می ارزد!؟؟؟

میزان الحکمه، ج4، ص3480.

شخصى سوار بر اسب به نهرى رسید که آب کمى داشت و اسب مى‏توانست به راحتى از آب عبور کند لکن اسب ایستاد. صاحب اسب هرچه افسار حیوان را کشید، اسب جلو نرفت، به پشت او کوبید باز هم اسب نرفت. مرد حکیمى که این صحنه را مشاهده مى‏کردبه او گفت: آب را گل آلود کن، اسب از نهر رد مى‏شود. او آب را گل کرد، اسب حرکت کرد و از نهر گذشت. صاحب اسب، حکمت این کار را پرسید، مرد حکیم گفت: آب که تمیز است، اسب خود را در آب مى‏بیند و حاضر نمى‏شود پا روى خود بگذارد، لذا حرکت نمى‏کند.

انسان‏هایى هم که خود را ببینند (مقام خود، منافع خود، قبیله خود، حزب خود و...) حاضر نمى‏شوند پا روى آن بگذارند، لذا حرکت و تکاملى ندارند.

تمثیلات حاج آقا قرائتی

اسکناس به صورت راحت وارد قلک می شود ، اما به صورت راحت از آن خارج نمی شود ، گاهی به شکستن و خرد شدن آن هم می انجامد ، ذهن آدم ها هم مثل قلک عمل می کند ، حرفها راحت وارد می شوند ، اما به شکل راحت خارج نمی شوند ، گاهی کسی در سالهای قبل ، یک حرفی از شما شنیده ، هنوز که هنوزه در دل دارد و هر گاه به یاد می آورد ، رنجیده خاطر می شود ،

به همین خاطر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می کوشید که ، حیاء و رحمت در بین انسانها حاکم باشد ، همه حریم همدیگر را نگاه دارند ،  مجلس حیاء مجلسی که پیامبر (ص) در آن حضور داشت ، حیاء وحرمت هم حضور داشت ، همه حریم ، هم دیگر را رعایت می کردند ، هیچکس ، کس دیگر را به باد ناسزا نمی گرفت.

حضرت محمد صلی الله علیه و آله‏:
أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ وَ کَانَ مِنْ قَرْنِهِ إِلَى قَدَمِهِ ذُنُوباً بَدَّلَهَا اَللَّهُ حَسَنَاتٍ‏ اَلصِّدْقُ وَ اَلْحَیَاءُ وَ حُسْنُ اَلْخُلُقِ وَ اَلشُّکْرُ    
چهار چیزند که در هر که باشند و از سر تا پایش گناه باشد خدا همه آن گناهان را به حسنه تبدیل کند: راستگوئى و حیاء و خوش خلقى و شکرگزارى.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
مَنْ ذَکَرَ رَجُلاً مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَفیهِ مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَمْ یَغْتَبْهُ، وَمَنْ ذَکَرَهُ مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَ فیهِ مِمّا لا یَعْرِفُهُ النّاسُ اِغْتابَهُ، وَمَنْ ذَکَرَهُ بِما لَیْسَ فیهِ فَقَدْ بَهَتَهُ؛

هر کس پشت سر دیگرى، چیزى بگوید که در او هست و مردم هم آن را مى دانند، او را #غیبت نکرده است. هر کس پشت سر او چیزى بگوید که در او هست ولى مردم آن را نمى دانند، غیبتش را کرده است. و هر کس چیزى درباره کسى بگوید که در او نیست، به او #بهتان ( #تهمت )زده است.

خدایا  ببخش و بیامرز برای من آن گناهانی را که باعث نزول نقمت، خشم  و عذاب تو میشود.

امام سجاد علیه السلام:
وَ الذُّنُوبُ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ عِصْیَانُ الْعَارِفِ بِالْبَغْیِ وَ التَّطَاوُلُ عَلَى النَّاسِ وَ الِاسْتِهْزَاءُ وَ السُّخْرِیَّةُ
گناهانی که باعث زوال نعمت است:
1.  با علم و عرفان به گناه مرتکب گناه شدن،
2.  تعدی و تجاوز به حقوق مردم،
3.  بِهِمْ‏ ریشخند کردن انسان ها،
4.  مِنْهُمْ خوار نمودن افراد.

منبع: معانی الاخبار، مرحوم صدوق ص 270-271.

از فضائل شب جمعه

امام صادق علیه السلام فرمودند:

الصَّدَقَةُ لَیلَةَ الجُمُعَةِ ویَومَها بِأَلفٍ، وَالصَّلاةُ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ لَیلَةَ الجُمُعَةِ بِأَلفٍ مِنَ الحَسَناتِ، ویَحُطُّ اللّهُ فیها ألفا مِنَ السَّیِّئاتِ، ویَرفَعُ فیها ألفا مِنَ الدَّرَجاتِ. وإنَّ المُصَلِّیَ عَلَى النَّبِیِّ وآلِهِ فی لَیلَةِ الجُمُعَةِ یَزهَرُ نورُهُ فِی السَّماواتِ إلى یَومِ السّاعَةِ، وإنَّ مَلائِکَةَ اللّهِ عز و جل فِی السَّماواتِ لَیَستَغفِرونَ لَهُ، ویَستَغفِرُ لَهُ المَلَکُ المُوَکَّلُ بِقَبرِ رَسولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله إلى أن تَقومَ السّاعَةُ.

منبع: نهج الذکر، ج‏4، ص: 210 تا 222
بیشتر ببینید :http://bit.ly/1ON94hZ  

بهشت به کندو می ماند. در کندو آنهایی را راه می دهند که بر روی گلهای بدبو ننشسته و از هیچ چیز جز شهد گل، تغذیه نکرده باشند. پس انسان باید مراقب و مواظب باشد و باور کند که هر کجا نمی تواند بنشیند و از هر لقمه ای نمی تواند تغذیه کند، چون اگر چنین کند پیش از اینکه وارد کندو شود او را دو نیم خواهند کرد.

اللّهمّ اغفر لى الذّنوب الّتى تهتک العصم یعنی خدایا ببخش و بیامرز برای من آن گناهانی را که پرده های عصمت را پاره مینماید و از بین میبرد.

در این فراز از دعای شریف کمیل عصم جمع عصمت است و عصمت به معنی منع میباشد و مراد از آن در این فراز از دعای کمیل

• یا موانع نزول عقوبات است و
• یا موانع اطلاع ملائکه بر اعمال بنده است.بنابراین مراد از  الذّنوب الّتى تهتک العصم آن گناهانی است که موانع نزول عقوبات را از بین میبرد و باعث نزول عقاب میشود
• و یا منظور گناهانی است که موانعی که میان بنده و ملائکه است را از بین میبرد و باعث مفتضح شدن و رسوا شدن بنده نزد آنها میشود.

حضرت امام صادق علیه السلام :

کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام یُسَلِّمُ‏ عَلَى‏ النِّسَاءِ، وَ کَانَ یَکْرَهُ أَنْ یُسَلِّمَ عَلَى الشَّابَّهِ مِنْهُنَّ، وَ یَقُولُ: أَتَخَوَّفُ أَنْ یُعْجِبَنِی صَوْتُهَا ، فَیَدْخُل‏ عَلَیَّ أَکْثَرُ مِمَّا أَطْلُب‏ مِنَ الْأَجْر

امیر المؤمنین علیه السلام به زنان سلام می کرد ولی خوش نداشت که زن های جوان سلام کند، و می فرمود: مى ‏ترسم آوازش مرا خوش آید، و زیادتر از آن اجرى که می جویم (گناه) به من رسد.[1]

نکته:

وقتے که مولامون از سلامے بے مورد به نامحرم بیم داشتند!

باید به ضرورت خیلے از پیام ها و صحبتهامون با نامحرم  دقت کنیم !