گناه شناسی

گسترش و تنگی روزی انسان،‌ بدست خداوند است، امّا او این‌کار را بر اساس علم و حکمت خود انجام می‌دهد چرا که فرمود:‌ «إِنَّ رَبَّکَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ وَ یَقْدِرُ إِنَّهُ کانَ بِعِبادِهِ خَبیراً بَصیرا؛[اسراء/۳۰] همانا پروردگار تو رزق را براى هر که بخواهد توسعه مى‌‏دهد و براى هر که بخواهد تنگ مى‌‏گیرد، او نسبت به بندگانش، آگاه و بیناست‏»،
با این حال، اعمال انسان‌ها هم در کم یا زیاد شدن روزیشان دخالت دارد، یعنی بعضی از کارهای انسان سبب زیاد شدن روزی او؛‌ و بعضی دیگر سبب کم شدن روزی‌اش می‌شوند.
اعمالی که سبب زیاد شدن رزق انسان می‌شوند:
کارهایی هستند که در زیاد شدن روزی انسان‌ها دخالت دارند مانند:
شکر نعمت [۱]، ایمان و تقوای دسته جمعی (ایمان و تقوای دسته جمعی افراد، سبب گشوده شدن درهای برکات خداوند به روی آنها می‌شود) که قرآن کریم در این زمینه می‌فرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْض؛‏ [اعراف/۹۶] و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان مى‌إ‏آوردند و تقوا پیشه مى‌‏کردند، برکت‌هایی از آسمان و زمین را بر آنها مى‌‏گشودیم‏».
در روایات، هم عوامل زیادی برای زیاد شدن روزی انسان‌ها یادآوری شده است:

روایت شده است که مردى به پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله) عرض کرد: اى رسول خدا! چهار کار خوشایند من است: زنا، شرابخوارى، دزدى و دروغ. اما هر کدام را که بفرمایید به خاطر شما ترک مى ‏کنم.

حضرت صادق علیه السّلام مى‏فرماید: «سه دسته هستند که در قیامت، خداوند با آنها سخن نمى‏فرماید و نظر رحمت به ایشان نفرموده و ایشان را پاکیزه نمى‏فرماید و برایشان عذاب دردناکى است: پیر زناکار، دیوث، زن شوهردارى که با او زنا شود»[1].

به دو مرتبه اقرار خود شخص یا شهادت دو نفر عادل، قیادت ثابت مى‏شود. و پس از ثبوت، باید او را هفتاد و پنج تازیانه بزنند چه مرد باشد و چه زن. و بعضى از فقهاء فرموده‏اند: اگر مرد باشد، علاوه باید سرش را بتراشند و رسوایش کنند و از شهر بیرونش نمایند. و بعضى فرموده‏اند: در مرتبه دوم نفى بلد (تبعید) می شود.

گناهان کبیره، ج‏2، ص: 331

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

 لَن یَعمَلَ ابنُ آدَمَ عَملًا أعظَمَ عِندَ اللّهِ تبارکَ و تعالى مِن رَجُلٍ قَتَلَ نَبیّا أو إماما، أو هَدَمَ الکَعبَةَ التی جَعَلَها اللّهُ عزّ و جلّ قِبلَةً لِعِبادِهِ، أو أفرَغَ ماءَهُ فی امرَأةٍ حَراما.

آدمیزاد هیچ کار [گناهى‏] نکرد که نزد خداوند تبارک و تعالى سنگین‏تر از این باشد که پیامبرى یا امامى را بکشد، یا کعبه را، که خداوند عزّ و جلّ قبله بندگان خود قرار داده است، ویران کند، یا به حرام، نطفه اش را در رحم زنی قرار دهد.

میزان الحکمه، ج‏5،40،حدیث: 7834.

هر گناهی که انجام می شود ممکن است اثرات و عقوباتی در دنیا داشته باشد که جز وحی و اخبار معصومین از آنها با خبر نمی شویم.

در این باره امام صادق (علیه‏ السلام) فرمودند:

اَلذُّنوبُ الَّتی تُغَیِّیرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ

وَ الذُّنوبُ التَّی تورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ

وَ الَّتی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَالَّتی تَهْتِکُ السُّتورَ شُرْبُ الْخَمْرِ

وَ الَّتی تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنا

وَ الَّتی تُعَجِّلُ الْفَناءَ قَطیعَهُ الرَّحِمِ

وَالَّتی تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَواءَ عُقوقُ الْوالِدَیْنِ؛

برای دیدن پوستر در سایز اصلی روی آن کلیک کنید!

" وَلاَ تَقْرَبُوا الزِّنَى إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلاً "[1]

« به زنا نزدیک نشوید که کار زشت و راه بدی است»

اهل جهنم از تعفن بوی زناکاران، ناله بزرگی خواهند داشت!

امیرمؤمنان(ع) می فرماید:" در روز قیامت به امر خدا بوی گندی وزیده می شود که تمام اهل محشر ناراحت می شوند تا این که نفس کشیدن بر آن‏ها مشکل می گردد، پس منادی ندا می کند: آیا می دانید این بوی گند چیست؟ گویند: نمی‏دانیم و سخت ناراحتمان کرده، پس گفته می شود: این بوی عورت زناکاران است که بدون توبه از دنیا رفته ‏اند. پس آن‏ها را لعنت کنید که خدا آن‏ها را لعنت کرده؛ کسی نمی‏ماند در محشر مگر این که آن‏ها را نفرین می کند و می گوید: خدایا! زناکاران را لعنت فرما".[2]

یک رفتار شناس جنسی با اشاره به اینکه خیانت جنسی را نمی توان با آموزه های دینی توجیه کرد گفت: کسی که تعاملی را با یک نا محرم با انگیزه غیر مشروع آغاز می کند بدون شک اولین قدم را برداشته و تضمینی برای آنکه مکالمه و تعامل جنسی میان آنها برقرار نشود وجود ندارد.

 دکتر عفت السادات مرقاتی خویی : زندگی بر خلط آموزه های دین و مساله خیانت های زناشویی اشاره و تصریح کرد: در جامعه دینی ما افراد بسیار راحت با تفسیر به رای آموزه های دینی شان به هم خیانت می کنند.