بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

«پیش از آن که فرعون دعوى خدایى کند، بر سر در قصرش نام خدا را نقش کرده بود. پس از طغیان فوق العاده‏اش و دعوى خدایى کردنش، فراموش کرد آن نقش را پاک کند. وقتى حضرت موسى علیه السلام نفرین کرد و عقوبتش به تأخیر افتاد از خداوند سببش را جویا شد، ندا رسید: تو گفتار و ادّعاى فرعون را مى‏بینى و ما نام خودمان‏ را بر سر در قصرش، لذا پیش از عقوبت کردنش آن نام مبارک را از سر در قصرش پاک کرد».

لئالى الأخبار: 3/ 345

امام رضا علیه السلام :

المُذِیعُ بالسیّئةِ مَخذُولٌ ، و المُستَتِرُ بالسیّئةِ مَغفورٌ لَهُ

 کسى که گناه[خود] را آشکار کند به حال خود وا نهاده شود و کسى که گناه را پوشیده بدارد ، آمرزیده گردد .

 بحار الأنوار: 73/ 356/ 67.

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

کُلُّ اُمَّتِی مُعافى إلاّ المُجاهِرِینَ الذینَ یَعمَلونَ العَمَلَ باللیلِ فَیَستُرُهُ رَبُّهُ ، ثمّ یُصبِحُ فیقولُ : یا فلانُ إنّی عَمِلتُ البارِحةَ کذا و کذا ! .

همه امّت من بخشوده مى شوند، مگر پرده دران ؛ یعنى کسانى که در شب، کارى [خلاف ]انجام مى دهند و پروردگارشان آن را پرده پوشى مى کند، اما صبح که مى شود مى گویند : فلانى! من دیشب چنین و چنان کردم .

 کنز العمّال: 10338.

امام صادق علیه السلام :

 کَتَبَ رجلٌ إلى الحسینِ صلواتُ اللّه ِ علَیهِ : عِظْنِی بحَرفَینِ ؟ فکَتَبَ إلَیه : مَن حاوَلَ أمراً بمَعصیَةِ اللّه ِ کانَ أفوَتَ لِما یَرْجُو و أسرَعَ لِمَجِیءِ ما یَحذَرُ .

مردى به حسین ، صلوات اللّه علیه ، نوشت : مرا دو کلمه موعظه کن . ایشان در پاسخ او نوشت : هر که با نافرمانى خدا کارى را بجوید، مطلوب خود را بیشتر از دست دهد و به آمدنِ آنچه از آن مى ترسیده است، بیشتر شتاب بخشد .

بحار الأنوار: 73/ 392/ 3.

عواملی موجود هست که موجب سنگینی میزان اعمال می‌گردد.

اخلاق نیکو

امام سجاد (علیه السلام) از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نقل می‌کند که آن حضرت فرمود:

«ما یُوضَعُ فی میزانِ امْرِیٍ یَوْمَ القیامَةِ اَفْضَلُ مِنْ حُسْنِ الخُلْقِ»

«در میزان هیچ انسانی روز رستاخیز چیزی گرانبهاتر از خُلق نیکو نیست».[1]

«و نَضَعُ المَوازینَ القِسْطَ لِیَوْمِ القِیامَةِ».

«و روز قیامت ترازوهاى عدل را وا می‏نهیم».[1]

زیارت نامه مطلقه حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام:  «السّلامُ علَی میزانِ الأعمالِ»[2].

میزان عدل الهى که سر سوزنى انحراف ندارد «علىّ بن ابى طالب‏» است. نماز اوّلین و آخرین را بیاورند، میزانش نماز على است. از حضرت صادق علیه السلام مروى است که فرمود: «الموازینُ هُمُ الاَنبیَاء وَ الاَوصیَاء »؛[3] موازینى که بر پا مى‏شود تا عبادات و افعال خلق سنجیده شود، انبیا و اوصیایند».

حوض کوثر چیست؟

حوض کوثر عبارت است از حوض پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) که در روز قیامت افراد فراوانى اطراف آن گرد می‌آیند. پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: کوثر نهرى است که خداوند به من وعده فرمود و داراى خیر کثیر است. حوضى است که امت من در روز قیامت بر آن وارد می‌شوند. ظرف‌های آن (که تشنگان را سیراب می‌کند) به عدد ستارگان آسمان است.[1]

ساقی حوض کوثر کیست؟

 پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: یا عَلىّ أَنْتَ اخى وَ وَزیرى وَصاحِبُ لِوائى فِى الدُنیا وَالاخرة، وَأَنت صاحِب حوضى، مَن أَحبَّک أَحبنَّى وَمَن أَبْغَضک أَبْغَضنى

امام‌ صادق‌(علیه السلام‌):

روز قیامت، زن‌ زیبایی‌ را که‌ با زیبایی‌ خود فتنه‌ می‌کرده‌ است‌، می‌آورند و به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌ چرا فتنه‌ کردی‌؟ جواب ‌می‌دهد که‌: خدایا! تو مرا زیبا آفریدی‌! به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌: حضرت‌ مریم‌(سلام الله علیها‌) از تو زیباتر بود ولی‌ او فتنه‌ نکرد!

سپس‌ مرد زیبایی‌ را که‌ با زیبایی‌ خود فتنه‌ می‌نموده‌ است‌، رامی‌ آورند و به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌ چرا فتنه‌ کردی‌؟ جواب‌ می‌دهد که‌: تو مرا زیبا آفریدی‌! به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌: حضرت‌ یوسف‌ از تو زیباتر بود. ولی‌ به‌ فتنه‌ نیفتاد.

بعد شخصی‌ را که‌ به خاطر بلاها و سختی‌ها به‌ فتنه‌ افتاده‌ بود را می‌آورند. به‌ او خطاب ‌می‌شود که‌: چرا تحمل‌ سختی‌ها ننمودی‌ و به‌ فتنه‌ افتادی‌؟ جواب‌ می‌دهد که‌: تو سختی‌ها و بلاها را بر من‌ نازل‌ کردی‌ و من‌ به‌ فتنه‌ افتادم‌! به‌ او خطاب‌ می‌شود که‌: بلاهای‌ حضرت‌ ایوب‌(علیه السلام‌‌) از تو بیشتر بود ولی‌ او به فتنه‌ نیفتاد.

منبع: از عالم بعد از مرگ چه خبر؟/ محمد تقی صرفی پور

قسم به وعده شیرین من یموت یرنی
که ایستاده بمیرم به احترام  علـــــی

به حال سجده بیفتم به احترام  علـــــی
خوشا دمی که بمیرم به زیر گام  علـــی

به گنبد و به ضریح و به حرمت نجفش
 علی امام من است و منم غلام  علــــــی

حارث همدانى از دوستان و پیروان مخلص امام على (علیه السلام) بود، و در جایگاه بلندى در پیشگاه آن حضرت قرار داشت، او بیمار شد، حضرت على (علیه السلام) براى احوال پرسى با او ملاقات کرد و پس از گفتگوئى، به او فرمود:

اى حارث! به تو مژده مى‏دهم که در لحظه مرگ مرا مى‏بینى و مى‏شناسى، و همچنین هنگام عبور از پل صراط و در کنار حوض کوثر و هنگام مقاسمه.

حارث عرض کرد: مقاسمه چیست؟

امام على (علیه السلام): مقاسمه، آن است که من دوزخیان را به دوزخ (و بهشتیان را به سوى بهشت) تقسیم صحیح مى‏کنم، مى‏گویم: اى آتش این دوست من است او را رها کن و این دشمن من است او را بگیر.

سپس امام على (علیه السلام) دست حارث را گرفت و فرمود: اى حارث همین گونه که دستت را گرفتم، پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) دستم را گرفت در آن هنگام که از حسادت قریش و منافقین، به آن حضرت شکایت نمودم، به من فرمود، وقتى روز قیامت بر پا شود، من ریسمان و دامن عصمت خدا را بگیرم، و تو اى على! دامن مرا بگیرى! و شیعیانت دامن تو را بگیرند... سپس سه بار فرمود، اى حارث تو با آن کسى که دوستش دارى هستى و همراه اعمالت مى‏باشى.

سوال:

نقش امیرالمومنین علی علیه السلام در مواقف قیامت چیست؟ اینکه می گویند: حضرت «قسیم الجنه و النار» هستند، به چه معنی است؟ آیا در قرآن یا کتاب های روایی به نقش حضرت در این رابطه اشاره ای شده است؟

پاسخ:

در منابع شیعه و اهل سنت احادیثی در باب مقسم بودن حضرت علی علیه السلام در قیامت، ذکر شده است که در این جا برخی از آنها را به عنوان نمونه ذکر می کنیم.

1. عن عبدالله بن عباس قال: «قال رسول الله صلی الله علیه و آله، معاشر الناس، إنّ علیاً قسیم النار، لا یدخل النار ولی له، و لا ینجو منها عدو له، إنه قسیم الجنة، لا یدخلها عدو له، و لا یزحزح عنها ولی له؛