قالَ علیه السلام: کَرِهَ أن یُضَیِّعَ الرّجُلُ ماءَهُ و یأتیَ غَیرَ شَکلِهِ، و لَو أباحَ ذلکَ لَربَطَ کُلُّ رجُلٍ أتانا یَرکَبُ ظَهرَها و یَغشى فَرجَها، فکانَ یکونُ فی ذلکَ فَسادٌ کثیرٌ، فأباحَ ظُهورَها و حَرّمَ علَیهِم فُروجَها، و خَلقَ للرِّجالِ النِّساءَ لِیأنَسوا بِهِنَّ، و یَسکُنوا إلَیهِنَّ، و یَکُنَّ مَوضِعَ شَهَواتِهِم و امَّهاتِ أولادِهِم.[1]
یکى از سؤالاتى که زندیق از امام صادق علیه السلام پرسید علّت تحریم نزدیکی با حیوانات بود!
حضرت فرمود: خداوند خوش نداشته که مرد آب خود را هدر دهد و با غیر همنوع خود، نزدیکى کند. اگر این کار را اجازه مى داد، هر مردى یک ماده الاغ مى بست و هم از آن سوارى مى گرفت و هم با آن نزدیکى مى کرد و در این کار مفاسد بسیارى بود. لذا خداوند پشتهاى حیوانات را بر مردم حلال کرده و فرجهایشان را برایشان حرام فرموده است و براى مردها زنها را آفرید تا با آنان همدم شوند و به آنها آرامش گیرند و زنان جایگاه شهوات مردان و مادرانِ فرزندان ایشان باشند.
[1] . حدیث18486 میزان الحکمة
- يكشنبه ۳۰ خرداد ۹۵
- ۰۹:۱۷
- ۶۸۸
- ۰
