گناه شناسی

جبرئیل علیه السلام:

ومَن دَعا بِهِ فی شَهرِ رَمَضانَ ثَلاثَ مَرّاتٍ [أو مَرَّةً واحِدَةً] حَرَّمَ اللّهُ‏ تَعالى جَسَدَهُ‏ عَلَى‏ النّارِ، وأوجَبَ لَهُ الجَنَّةَ، وَوَکَّلَ اللّهُ بِهِ مَلَکَینِ یَحفَظانِهِ مِنَ المَعاصی، وکانَ فی أمانِ اللّهِ طولَ حَیاتِهِ...».

«اى محمّد! ... و هر کس آن را در ماه رمضان سه بار [یا یک بار] بخواند، خداوندْ بدن او را بر آتش، حرام مى‏کند و بهشت را برایش حتمى مى‏سازد و دو فرشته بر او مى‏گمارد که از گناهانْ نگاهش دارند و تا زنده است، در امان خدا خواهد بود...».

نوشته ذیل مربوط است به جلسه درس اخلاق آیت‌الله روح‌الله قرهی با موضوع «ریا؛ درمان وسوسه، پناه‌بردن به پروردگار عالم است» که در مهدیه القائم المنتظر (عج) شهرک حکیمیه در سال 1391 برگزار شده است:

وسوسه ریا

آنچه که انبیاء عظام، اولیاء و خصّیصین حضرت حقّ، تبیین فرموده‌اند، این است که عمل انسان یک طرف امّا حفظ عمل، سنگین‌تر و سخت‌تر است.

یعنی عمل، ولو عمل صالح باشد - که طبعاً عمل صالح حتماً نکاتی را دارد و عباد صالحین پروردگار عالم، آن بندگانی هستند که در عملشان، خدشه و خدعه‌ای نیست که فرمودند: خدعه، یعنی عمل برای غیر خدا؛ یعنی ریا - امّا مهمتر از این عمل، حفظ عمل است.

در باب وسواس شیطان لعین و رجیم بیان شده است که او هر کسی را به نوعی وسوسه می‌کند؛ یک نوع از وسوسه شیطان این است که سبب می‌شود انسان، عملش را باطل کند؛ آن هم به این که یا به آن عمل فخر کند و یا این که از ترس ریا، آن عمل را رها کند.